Jalapeño saus

Niet moeilijk, erg lekker.

Wat heb je nodig:

Pepers. In dit geval Jalapeños, en wel groene. Je kunt andere nemen, maar dan krijg je andere saus: Mme Jeannette saus is ook erg lekker, en verschilt in receptuur weinig. En gember is ook niet verkeerd in chili saus. Of kieper de pot 5 spice powder er maar in om. Heerlijk, maar dan krijg je andere sauzen, en vandaag doen we Jalapeños. Ik vulde een half tasje de lokale allochtone groenteboer. Deze pepers kun je ook wel bij Jumbo of AH krijgen, maar dan heb ik een fijne besparings-tip voor je: Niet doen. Ik kwam uit op ongeveer 4 ons, na het afsnijden van de steeltjes. Verder:

1 ui.

Een paar tenen knoflook.

1 limoen

200 ml azijn. Zo ongeveer.

250 ml water.

1/4 tl komijn

1 tl zout

1 schep suiker

Wat gekneusde peperkorrels.

Wenselijk maar helaas vandaag niet voorradig: verse koriander, naar smaak.

Bereiding: doe alles in de juiste volgorde bij elkaar en pas de juiste bewerkingen toe, ook in de juiste volgorde.

Nou, vooruit dan. Iets uitgebreider.

Pel en snij het uitje en fruit het in het pannetje in wat olie. Pel de knoflook en voeg toe aan ui.

Terwijl dat ligt te sissen en geuren: Was de pepers, en snij de topjes met de steeltjes eraf. De rest gaat de saus in, ook de pitjes en de zaadlijsten. We maken peper vandaag, niet een of andere tomaten/paprika soep. Snij de pepers in grove stukken.

Voeg pepers, komijn, peperkorrels, zout, azijn, en water toe, breng aan het sudderen en laat het een tijd met rust. Iets tussen 20 minuten en een uurtje is prima. De taaie bast van de peper moet zacht worden. Misschien dat het een idee is om dit eens in de slow cooker te proberen, maar ik weet niet of dat veel toe zal voegen. Zo verfijnd is het nu allemaal ook weer niet.

Ondertussen schil je het limoentje. Je wil het sap gebruiken, en die bast is ook prima, maar niet het bittere witte spul tussen die twee in. Succes ermee.

Ben je wel klaar met het gesudder: In de blender ermee. Je voegt dus nu pas die limoen en eventuele koriander toe! Blender het helemaal de tyfus. Ik bedoel: Blenderen tot een zachte soepele vloeistof zonder zwevende delen als pitjes en dergelijke. Is het te dik dan voeg je wat heet water toe en blender je vrolijk verder.

Is het een mooi glad geheel, dan kun je nog even proeven met een stukje brood (Wel lastig, want het spul is nog erg heet.), en smaak aanpassen met wat zout oid.

Klaar is Klara. In de pot/fles ermee.

Conservatie-tip: de pot en fles zijn natuurlijk uitgekookt, maar na vulling zet ik de pot nog even in kokend water. Doel: De inhoud van de pot goed heet maken en laten uitzetten. Sluit dan de pot en zet hem weg. De inhoud koelt af, en er ontstaat een lichte onderdruk in de pot. Dit bevordert de afsluiting en de houdbaarheid. Is dit een mooie hypothese? Ja. Heb ik er serieus onderzoek naar verricht? Nee.

Je kunt dit natuurlijk ook met het flesje doen, maar hey, ging je dat dan ook opbergen dan? Nee toch. Veel plezier met je zelfgemaakte saus. Je zult merken dat in de loop der tijd de smaak zich verder ontwikkelt en de pittigheid wat afneemt. Ik vind dat leuke dingen om op te merken. Tja.

Shakshuka in de multicooker

Hier een basis voor Shakshuka in de multicooker. Dit is een vega versie, de ingrediënten en de stappen zijn nuttige info. Het oorspronkelijke recept waari ik van uit ga staat hier:

https://www.corriecooks.com/instant-pot-eggs-spicy-tomato-sauce/

Hoe authentiek dit is? Hahaha! Mijn etnische achtergrond geeft mij alleen recht van spreken over boerenkool, dus dan weet je hoe ik erin sta: Authentiek is een mooi streven, maar ik ben wel wat lekkers aan maken, ja? En dan heb ik het niet eens over wiens authentiek. Hoeveel authentieke varianten zouden er zijn? Hoeveel dorpjes met kokende oma’s heb je rond de Middellandse Zee?

Ik doe ook roti. I have no shame.

Affijn. Dit recept dus. De pagina is geen pretje, dus hier is het lijstje met ingrediënten:

2 tablespoon olive or canola oil
1 medium onion chopped
2 red bell pepper deseeded and julienned
1 jalapeno pepper deseeded and julienned
2 garlic cloves minced
1 cup tomatoes chopped
1 teaspoon cumin
1 teaspoon sugar
1 teaspoon paprika
4 large eggs
2 tablespoon parsley or basil chopped
salt and black pepper to taste

Ik had geen jalapeño (over authentiek gesproken..) bij de hand, dus gebruikte chilivlokken. Ook een prima optie: harissa. Voor mijn part neem je Tabasco.

Mijn toevoegingen:

Kleine gehaktballetjes. Gehakt aanmaken met uitje, peper, zout, knoflook, Ras el Hanout. Naar smaak, dus niet te weinig.

In de saus ook Ras el Hanout toevoegen, want lekker. Naar smaak. Ik heb er ook een blik tomaten aan toegevoegd, om er wat meer van te maken, en om genoeg vocht te hebben om straks die eieren in te gooien. Handelen naar eigen inzicht.

Stappenplan als in het recept:

1 Gehaktballetjes in wat olie aanbakken op de sauté stand. Haal ze eruit en leg even apart.

2 Uitje en knoflook fruiten. Sauté stand uitzetten.

3 Groenten en specerijen en blik tomaten toevoegen.

4 Pressure cooker op High, 10 minuten, daarna direct release

5 Check saus op smaak en consistentie. Gehaktballetjes erbij. Maak wat ruimte en breek 2 of 3 eieren in de saus.

6 1 minuut pressure cooker op high, direct release. Dit is het enige moment waar de tijd wat nauwer luistert. Het is een beetje lang voor de eieren, die worden iets te hard als je er niet snel bij bent. De rest van het gerecht is allang klaar natuurlijk.

Done. Vergeet niet er verse koriander en limoen/citroen bij te doen. Dat maakt het af.

Eet smakelijk!

Zuurkool. Want lekker

De legendarische zuurkool van papa.
Ja, er zitten verhalen aan deze zuurkool. Van Kookbeurten en Licor 43 tot papa’s enthousiaste uitleg. Hij begon altijd zo te glunderen als hij het erover had. Hij maakte dit altijd met liefde en toewijding. Hij was er trots op.

En ja, het is een zeer reguliere Choucroute à l’Alsace, volgens het boekje. Maar niemand maakte hem zoals hij.
Affijn. Ik nam het recept en maakte het in de slow cooker. Want die heb ik. En het werd nog lekkerder. Dieper van smaak enzo.

Nodig:
1 kilo kruimige aardappelen (na schillen). Meer mag ook.
1 ui.
2 Pakjes zuurkool. Zo ongeveer.
Een paar appeltjes.
5-10 jeneverbessen.
Grove zwarte peper. Liefst korrels die je net gecrusht hebt onder de platte kant van je keukenmes. Dat idee.
Zuurkoolspek. Naar smaak. Niet te weinig graag.
Rookworst.
Droge witte wijn.
Roomboter.
Optioneel: creme fraiche.

Hoeveelheden zijn bij benadering.

1: Fruit het uitje.
2 Doe de geschilde en in blokjes (oid) gesneden aardappelen erop.
3 Leg hierop: Anderhalf pakje zuurkool. De geschilde appeltjes in partjes. Het zuurkoolspek gesneden in plakjes. De jeneverbessen, gekneusd. De peperkorrels, ook gekneusd. Wat zout.
4 Voeg 350 ml vocht toe. Water is prima, en een flink glas witte wijn mag ook.

Zet de slow cooker aan. 6 uur op laag, zoiets. Na een paar uur even kijken of de zaak niet te droog wordt, eventueel vocht/wijn toevoegen. Leg dan ook de rookworst erbij.

Als de aardappels gaar zijn: spek en worst uitnemen, pan afgieten en vocht bewaren. Voeg het laatste deel zuurkool toe. Stamppot stampen. Is het te droog: afgegoten vocht toevoegen naar wens. En extra mik boter is ook niet slecht. Verder op smaak brengen met zout en peper.
Optioneel: roer er nu een paar scheppen creme fraiche door, voor een zachter en gladder resultaat.

En dat is ‘em dan: papa’s zuurkool. Opeten met witte wijn erbij.

De legendarische dronkelap van Geschiedenis.

Vroege jaren 80. De Engelsen zijn weer geweest. Altijd leuk, en op de zondagavond is er flink geborreld met whisky van de boot. Geef ze eens ongelijk.

Papa vindt het ook reuze gezellig, maar is er niet zo goed in. En op maandagochtend is hij toch wel zwak en wazig. De patronne grijpt in, zegt ongetwijfeld iets over flink zijn, en zet hem op de brommer. Immers, van de Waaijenberg naar de Springplank is het bultaf, dus hup.

Het gaat ook goed, tot bij de school. Fouten worden gemaakt. Papa rijdt met de brommer regelrecht de school in. Volgens de legende sneuvelde ook nog een glazen deur, maar daar geloof ik niets van.

Papa krijgt wat koffie, de brommer wordt weggezet, en de dag wordt begonnen in een behoedzaam tempo. Want zo deden ze dat op de Springplank. Papa is een beetje beducht voor wat voor verhalen dit zal geven, want liederlijkheid, dat is wel een punt.

Dat valt reuze mee. Papa is de stoerste vent in jaren! Wat een kerel! De reputatie is niet alleen onbeschadigd, maar aanzienlijk vergroot! Hilarisch verhaal.

De school is weg, de leerlingen ook, en papa is dood. Maar het verhaal is er nog. In 2017 was ik met mijn moeder op het kerkhof bij zijn graf, en we spraken de doodgraver. Jonge kerel, en ja, had op de Springplank gezeten. Nooit bij papa in de klas gezeten, maar wel: “Oh, is dat meneer Pieterse! Die zo goed kon vertellen en die van die brommer! “

Zo zie je maar weer. Aere perennius, een reputatie.

Pesten op school

Situatie: jaren 80, een nieuw meisje op de Springplank, met een ernstige geschiedenis van gepest worden. Er komt alvast hulpverlening mee, om de kringgesprekken te voeren.

Misschien vat ik het wat cru samen, maar dit is wat er in feite gebeurde: het slachtoffer kwam binnen als probleem, en er moest gepraat worden. En heel voorspelbaar: het pesten werd op de Springplank naadloos opgepakt. De daders bekend en schaamteloos, en niet te pakken.

Enter papa. Dit is wat ik me herinner van zijn relaas. Details kunnen afwijken.

Papa laat na afloop van een les de grootste pestkop even in de klas blijven, en drukt haar vervolgens fysiek in een hoek, buiten zicht. Het kan ook een kast zijn geweest.

“Ik ontken alles, en niemand zal je geloven, maar het pesten houdt op. Nu. ”

En dat was het. Het pesten hield op. Het meisje heeft haar school op een normale manier kunnen voltooien.

Besser so, als só!

Jaren 70, vakantie, Rastplatz langs de Autobahn. We zijn op weg naar Italie en stoppen om een gekookt ei te eten of wat koffie uit de thermoskan te drinken. Ik ruik die koffie nog..

Even verderop staan een paar Duitsers, jong en oud, ochtendgymnastiek te doen. Armen zwaaien ritmisch omhoog en meer zulks. Papa scharrelt die kant op, en zegt “Besser so (2 armen omhoog), als so! (Rechterarm omhoog) ”

Hilariteit bij de jonge Duitser. De oude kan er absoluut niet om lachen. Vaak door papa aangehaald als teken dat het wel goed kwam met dat land.

Pittig beestje. Feisty.

Fientje voor controle naar de dokter. Not pleased and not quiet about it.

De dokter ziet de bui hangen en wil meer hebben dan een handdoek. Terwijl ze assistentie optrommelt inspecteert mevrouw het lokaal. Underwhelmed.

En daar wordt ze goed ingepakt en ingepakt gehouden. Geen keus dan het te wachten tot het voorbij is. We besparen u het bloed.

Maar goed, we zijn erdoor gerold. Fientje loopt nu ergens boos buiten te mopperen, maar ze doet het goed. Goed aangekomen, en pittig. Lastig als je bloed wil afnemen, maar hey, eigenlijk prima.